- ให้นำเสนองานที่ค้างไว้
- อาจารย์ จ๋าพาร้องเพลง ก - ฮ
>> ก.ข.ฃ.ค.ฅ.ฆ.ง.จ.ฉ.ช.ซ.ฌ.ญ.ฎ.ฏ.ฐ.ฑ.ฒ.ณ.ด.ต.
ถ.ท.ธ.น.บ.ป.ผ.ฝ.พ.ฟ.ภ.ม.ย.ร.ล.ว.ศ.ษ.ส.ฬ.อ.ฮ.
- ทำนองในการร้อง จังหวะ ภาษา ที่ถูกต้อง
- เรียนเรื่องพยัญชนะต้น
พยัญชนะไทยมีทั้งหมด 44 รูป
| ก | ข | ฃ | ค | ฅ |
| ฆ | ง | จ | ฉ | ช |
| ซ | ฌ | ญ | ฎ | ฏ |
| ฐ | ฑ | ฒ | ณ | ด |
| ต | ถ | ท | ธ | น |
| บ | ป | ผ | ฝ | พ |
| ฟ | ภ | ม | ย | ร |
| ล | ว | ศ | ษ | ส |
| ห | ฬ | อ | ฮ | |
พยัญชนะมี 21 เสียง
- ก
- ข ฃ ค ต ฆ
- ง
- จ
- ฉ ช ฌ
- ซ ศ ษ ส
- ญ ย
- ฎ ด กับเสียง
- ฑ บางคำ
- ฏ ต
- ฐ ถ ฑ ฒ ท ธ
- น ณ
- บ
- ป
- ผ พ ภ
- ฝ ฟ
- ม
- ร
- ล ฬ
- ว
- ห ฮ
- เสียง อ ไม่นับ
เสียงพยัญชนะ
พยัญชนะเสียงสูง : ข ฃ ฉ ฐ ถ ผ ฝ ศ ษ ส ห
พยัญชนะเสียงกลาง : ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ
พยัญชนะเสียงต่ำ : ค ฅ ฆ ง ช ซ ฌ ญ ฑ ฒ ณ ท ธ น พ ฟ ภ ม ย ร ล ว ฬ ฮ
พยัญชนะเสียงสูง
มี 11 ตัว เเละผันได้ เสียงที่ ๕, ๒ เเละ ๓
อักษรสูง หมายถึง พยัญชนะที่ยังไม่ได้ผันวรรณยุกต์ แล้วมีเสียงอยู่ในระดับสูง มีทั้งหมด 11 ตัว วิธีท่องจำง่าย ๆ ผ ฝ ถ ฐ ข ฃ ศ ษ ส ห ฉ ผี ฝาก ถุง ขาว สาร ให้ ฉัน
พยัญชนะเสียงกลาง
มี 24 ตัว เเละผันได้ทั้งหมดห้าเสียง
อักษรกลาง หมายถึง พยัญชนะที่ยังไม่ได้ผันวรรณยุกต์ แล้วมีเสียงอยู่ในระดับกลาง มีทั้งหมด 9 ตัว วิธีท่องจำง่าย ๆ ก จ ด ต ฎ ฏ บ ป อ ไก่ จิก เด็ก ตาย เด็ก ตาย บน ปาก โอ่ง การผันวรรณยุกต์กับอักษรกลาง ผันได้ครบ 5 เสียง ใช้วรรณยุกต์ได้ 4 รูป
พยัญชนะเสียงต่ำ
มี 9 ตัว เเละผันได้ เสียงที่ ๑, ๓ เเละ ๔ อักษรต่ำ หมายถึง พยัญชนะที่ยังไม่ได้ผันวรรณยุกต์ แล้วมีเสียงอยู่ในระดับต่ำ มีทั้งหมด 24 ตัว
- ต่ำคู่ มีเสียงคู่อักษรสูง 14 ตัว
พ ภ ฟ ฑ ฒ ท ธ ค ต ฆ ซ ฮ ช ฌ
- ต่ำเดี่ยว(ไร้คู่) 10 ตัว วิธีท่องจำง่าย ๆ
ง ญ น ย ณ ร ว ม ฬ ล งู ใหญ่ นอน อยู่ ณ ริม วัด โม ฬี โลก
หน้าที่ของพยัญชนะ
ทำหน้าที่ เป็นพยัญชนะต้นกา
เป็น สัตว์ ใกล้สูญพันธ์ ก ป ส กล ส พ เป็นพยัญชนะต้น
ทำหน้าที่เป็นพยัญชนะท้ายพยางค์'(ตัวสะกด)
เกิด เป็น ชาย หมาย รัก นี้ หนัก อก
พยัญชนะที่ขีดเส้นใต้เป็นพยัญชนะท้ายพยางค์หรือท้ายคำ เรียกว่าตัวสะกด
พยัญชนะตัวสะกด
พยัญชนะตัวสะกด มีทั้งสิ้น 39 ตัวเท่านั้น ที่สามารถใช้เป็นตัวสะกดได้ โดยแบ่งเป็น ๘ เสียงเรียกว่ามาตราตัวสะกด ๘ มาตราดังนี้
- แม่กก ออกเสียงสะกด ก ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ก ข ค ฆ เป็นตัวสะกด
เช่น นก เลข โรค เมฆ
- แม่กด ออกเสียงสะกด ด ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ด ต ถ ท ธ ฎ ฏ ฐ ฒ จ ช ซ ศ ษ ส เป็นตัวสะกด เช่น
เปิด จิต รถ บาท โกรธ กฎ ปรากฏ เท็จ บงกช ก๊าซ อากาศ พิเศษ โอกาส อิฐ
- แม่กบ ออกเสียงสะกด บ ซึ่งจะใช้พยัญชนะ บ ป พ ภ ฟ เป็นตัวสะกด เช่น ดาบ บาป ภาพ กราฟ โลภ
- แม่กน ออกเสียงสะกด น ซึ่งจะใช้พยัญชนะ น ร ญ ล ฬ เป็นตัวสะกด
เช่น แขน คูณ บุญ อาหาร กล ปลาวาฬ
- แม่กง ออกเสียงสะกด ง ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ง เป็นตัวสะกด
เช่น จริง วิ่ง ลิง สิงห์ พิง มุ่ง สั่ง
- แม่กม ออกเสียงสะกด ม ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ม เป็นตัวสะกด
เช่น นม ดม ลม พรม สม ชิม แยม
- แม่เกย ออกเสียงสะกด ย ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ย เป็นตัวสะกด
เช่น ยาย เนย เคย เลย คุย
- แม่เกอว ออกเสียงสะกด ว ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ว เป็นตัวสะกด
เช่น สิว หิว วัว
ทำหน้าที่เป็นอักษรควบ
พยัญชนะควบกล้ำ
นอกจากเสียงนั้นยังมีพยัญชนะควบกล้ำ พยัญชนะกล้ำคือพยัญชนะ 2 ตัวประสมสระเดียวกันมี ร ล ว แบ่งเป็น 2 ชนิด คือ
- ควบกล้ำแท้ เป็นพยัญชนะควบกล้ำที่ออกเสียงพร้อมกันทั้ง 2 ตัว เช่น
ควบด้วย ร กรอบ กราบ เกรง ครอบครัว ควบด้วย ล กล้วย กลีบ ไกล แปลง ควบด้วย ว ไกว แกว่ง ควาย ขว้าง
- ควบกล้ำไม่แท้ เป็นพยัญชนะที่เขียนเหมือนควบกล้ำแท้ ร แต่ออกเสียงเพียงตัวเดียว เช่น
จริง สร้าง สระ เศร้า แสร้ง ศรี อ่านว่า (จิง) (ส้าง) (สะ) (เส้า) (แส้ง) (สี) ตัวอย่างคำอักษรควบแท้และไม่แท้
-
- กราดเกรี้ยวเกลียวคลื่นคล้าย
- ปลุกปลอบควายคลายโกรธเกรี้ยว
- ตรวจตรากล้าจริงเพรียว
- ขวักไขว่คว่ำกล้ำกลบคลอง
- ทรายเศร้าเคล้าคลึงศรี
- ทราบโทรมตรีปลีกล้วยพร่อง
- ครึ้มครึกตริตรึกตรอง
- เปล่าพลิกกลองแปรเปลี่ยนแปลง
ทำหน้าที่เป็นอักษรนำ-อักษรตาม
อักษรนำ คือ พยัญชนะ 2 ตัวเรียงกัน ประสมสระเดียว พยัญชนะตัวแรกของคำ แบ่งตามลักษณะการอ่านได้ 2 ชนิด คือ
- อ่านออกเสียงร่วมกันสนิทเป็นพยางค์เดียวกัน เมื่อมีตัว ห และ ตัว อ เป็นอักษรนำ ตัวอย่างเช่น
เมื่อมีตัว ห เป็นอักษรนำ เช่น หรู หรา หญิง เหลือ หลาย เหลว ไหล หรู หรา –หรูหรา - ห อักษรสูง นำ ร อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ห หญิง หญ้า ใหญ่ -หยิง- ห อักษรสูง นำ ญ อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ห
- เมื่อมีตัว อ เป็นอักษรนำ ย มี 4 คำ คือ อย่า อยู่ อย่าง อยาก
อย่า อยู่ อย่าง อยาก -หย่า หยู่ หย่าง หยาก-อ อักษรกลาง นำ ย อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม อ
- อ่านออกเสียงเป็น 2 พยางค์ โดยพยางค์แรกอ่านออกเสียงเหมือนมีสระ อะ ประสมอยู่กึ่งเสียง ส่วนพยางค์หลังอ่านตามสระที่ประสมอยู่ และอ่านออกเสียงวรรณยุกต์ตามพยัญชนะตัวแรก เช่น
ขยับ ขะ-หยับ ข อักษรสูง นำ ย อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ห
ฉลาม ฉะ-หลาม ฉ อักษรสูง นำ ล อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ห
ตลาด ตะ-หลาด ต อักษรกลาง นำ ล อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ต
สนาม สะ-หนาม ส อักษรสูง นำ น อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ส
ผลิต ผะ-หลิต ผ อักษรสูง นำ ล อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ผ
ตัวอย่างคำอักษรนำ-อักษรตาม
-
- ขยะขยาดตลาดเสนอ.........ฉลาดเสมอเฉลิมไฉน
- สนิมสนองฉลองไสว..........เถลไถลหวาดหวั่นแสวง
- อย่าอยู่อย่างอยากเผยอ..........ตลิ่งตลบเสนอถลอกแถลง
- จมูกถนัดขยะแขยง...............สวะสวิงหน่ายแหนงขยับขยาย
- หรูหราหรุบหรับ(สา)หร่าย... สลับสลายเสนาะสนุกสนาน
- สลิดเสลดสลัดสมาน .. หหวังหลอกเหลนหลานหลากหลาย
ทำหน้าที่เป็นเป็นสระ (อ ว ย ร)
เช่น สรรค์ รร ทำหน้าที่แทนวิสรรชนีย์ หรือสระอะ กวน ว เป็นสระอัวลดรูป เสีย ย เป็นส่วนประกอบของสระเอีย ขอ เสือ มือ อ เป็นสระ และเป็นส่วนหนึ่งของสระ
ทำหน้าที่เป็นตัวการันต์
เช่น จันทร์ ทร์ เป็นตัวการันต์ ลักษณ์ ษณ์ เป็นตัวการันต์ ศิลป์ ป์ เป็นตัวการันต์
พยัญชนะไทยที่พึงสังเกตและควรจดจำ
อักษร ฃ นักภาษาศาสตร์ได้ศึกษาประวัติความเป็นมาของพยัญชนะ ฃ และสันนิษฐานว่า ฃ นั้นเดิมมีฐานเสียงที่แตกต่างจากฐานเสียงของ ข โดยมีลักษณะเสียงเป็น พยัญชนะลิ้นไก่อโฆษะ ซึ่งพบได้ในภาษาต่างๆ ในกลุ่มภาษาไท และภาษาอื่น ทว่าในภายหลังหน่วยเสียงนี้ค่อยๆ สูญหายไป โดยออกเสียง ข แทนเป็นที่น่าสังเกตว่า ฃ มีใช้ในตำแหน่งที่เป็นพยัญชนะต้น ไม่ปรากฏในตำแหน่งตัวสะกดเลย นอกจากนี้ยังมีข้อที่น่าสังเกตว่าคำว่า "ขวด" ซึ่งเป็นชื่อของพยัญชนะตัวนี้ ก็ไม่เคยเขียนด้วย ฃ (นั่นคือ ฃวด) มาก่อนเลย สาเหตุที่ทำให้เลิกใช้ ฃ (ขวด) และ ฅ (คน) นั้น คงเนื่องมาจากพิมพ์ดีดภาษาไทยในสมัยแรก ๆ นั่นเองที่แป้นอักษรไม่มี ฃ และ ฅ เนื่องจากก้านอักษรมีไม่พอกับจำนวนสระพยัญชนะและวรรณยุกต์ในภาษาไทย จึงต้องตัดคำบางคำหรือเครื่องหมายตัวออกไปบ้าง
อักษร ฅ เป็นอักษรที่เลิกใช้แล้ว ไม่มีคำศัพท์ในหมวดคำ ฅ ในพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน แต่ยังมีการใช้ ฅ อยู่บ้างในบางแวดวง นัยว่าเพื่อเป็นการอนุรักษ์ให้ตัวอักษรไทยมีใช้ครบ 44 ตัว เท่าที่พบเห็น มักจะใช้ในคำว่า ฅน (คน)
อักษร ฑ ในคำไทย บางคำอ่านออกเสียงเป็น /ท/ อย่างคำว่า มณโฑ (มน-โท) บุณฑริก (บุน-ทะ-ริก) แต่บางครั้งออกเสียงเป็น /ด/ เช่น มณฑป (มน-ดบ) บัณฑิต (บัน-ดิด)
อักษร ณ เพียงตัวเดียวสามารถเป็นคำได้หนึ่งคำ ณ อ่านว่า นะ แปลว่า "ที่" เป็นคำบุพบท
อักษร บ เพียงตัวเดียวแล้วเติมไม้เอก โดยไม่มีสระ สามารถเป็นคำได้หนึ่งคำ คือ บ่ อ่านว่า บ่อ หรือ เบาะ แปลว่า "ไม่" เป็นคำพิเศษที่แสดงถึงความเป็นตรงกันข้าม
อักษร ร ที่เป็นพยัญชนะสะกดซึ่งตามหลังสระ ออ จะไม่ปรากฏตัวออ ให้ใช้ ร ต่อท้ายพยัญชนะต้นไปได้เลย เช่น กร (กอน) พร (พอน) ละคร (ละ-คอน) เป็นต้น คำไทยบางคำที่ยืมมาจากภาษาเขมรและภาษาสันสกฤต จะมี ร ซ้อนกันสองตัวเรียกว่า ร หัน (รร) เมื่อตามหลังพยัญชนะต้นจะออกเสียงคล้ายมีสระ อะ และสะกดด้วยแม่กนหรือพยัญชนะตัวถัดไป เช่น บรรพชา (บัน-พะ-ชา) สรรพ (สับ) ธรรมะ (ทัม-มะ) เป็นต้น
อักษร ว รูปสระ ตัววอ (ว) ยังสามารถใช้เป็น สระ อัว เมื่อมีพยัญชนะสะกด เช่น สวน และใช้ประสมสระ อัวะ และ อัว
อักษร ห จะไม่ถูกใช้เป็นพยัญชนะสะกด ถึงแม้เป็นคำที่มาจากภาษาบาลี ห ก็จะไม่ออกเสียง แต่จะออกเสียงเป็นพยัญชนะตัวถัดไปแทน เช่น พราหมณ์ (พราม) พรัหมา (พรัม-มา) เป็นต้น ห สามารถใช้เป็นอักษรนำสำหรับพยัญชนะเหล่านี้ ง ญ ณ น ม ย ร ล ว ฬ เพื่อให้สามารถผันวรรณยุกต์ได้ครบ 5 เสียง
อักษร ฬ ปัจจุบัน ฬ ไม่มีที่ใช้เป็นพยัญชนะต้นของคำ
อักษร อ รูปสระ ตัวออ (อ) ยังสามารถใช้เป็นสระ ออ เมื่ออยู่หลังพยัญชนะต้น ใช้ถัดจากสระ อื เมื่อไม่มีพยัญชนะสะกด เช่น ถือ และใช้ประสมสระ เอือะ เอือ เออะ และ เออ โดยทั่วไปเรามักจัดให้ อ เป็นเสียงนำสระ แต่ในทางภาษาศาสตร์ ถือว่า อ นั้น เป็นพยัญชนะปิดหรือหยุด
อักษร ฮ จะไม่ถูกใช้เป็นพยัญชนะสะกด
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
- อาจารย์พูนศักดิ์ สักกทัตติยกุล โรงเรียนสตรีศรีสุริโยทัย เจ้าของ www.thaigoogview.com บริหารและจัดการโดยทีมงานชาวมัธยมศึกษาและประถมศึกษานวัตกรรมชิ้นนี้ขอมอบให้กับการศึกษาของนักเรียน ครูและบุคลากรทางการศึกษาของประเทศไทยทุกคน ที่จะก้าวทันเทคโนโลยีในปัจจุบัน จัดทำโดย
คุณครูสุนทร ทองสุข โรงเรียนบ้านหนองมั่ง กิ่งอำเภอโคกสูง จังหวัดสระแก้ว
- หนังสือดรุณศึกษา ตำราเรียนภาษาไทย, ฟ. ฮีแลร์ ผู้แต่ง ร.ร. อัสสัมชัญ บางรัก ได้แต่งและเรียบเรียงขึ้นเมื่อ พ.ศ. ๒๔๕๓ (ค.ศ.๑๙๑๐) สำหรับประกอบการเรียนในระดับ ชั้นเตรียมประถม ถึงประถมปีที่ ๔ , ทวพ, ๒๕๔๘
- อ. ปุณฑริกา ยอดแก้ว , elearning ภาษาไทย, ร.ร.อัสสัมชัญธนบุรี
- วิกิพีเดียไทย
คำมูล คำประสม คำซ้ำ คำซ้อน คำสมาส คำสนธิ คำแผลง |  |  |  |
| เขียนโดย ภาษาสยาม |
คำมูล คือคำที่เราตั้งขึ้นเฉพาะคำเดียวโดดๆ เช่น ไฟ ขัน คำประสม คือ การนำคำมูลตั้งแต่สองคำขึ้นไปมาประสมกัน เช่น ขายหน้า ชาวนา เป็นต้น คำซ้ำ คือ คำที่สร้างขึ้นใหม่โดยใช้คำเดิม แต่มีความหมายต่างไปจากเดิม เช่น ของดีๆ เด็กๆ กินๆนอนๆ คำซ้อน คือ การนำคำที่มีความหมายคล้ายกันหรือไปทำนองเดียวกันมารวมกัน มี ๒ ลักษณะ คือ ๑.คำซ้อนเพื่อเสียง เช่น กรีดกราด ฟืดฟาด ๒.คำซ้อนเพื่อความหมาย เช่น นิ่มนวล ลับลมคมใน คำสมาส คือ การนำำคำภาษาบาลีและสันสกฤต ตั้งแต่ ๒ คำขึ้นไปมารวมกัน เช่น อัคคี + ภัย = อัคคีภัย พระ + กรรณ = พระกรรณ คำสนธิ คือ การนำคำภาษาบาลีและสันสกฤตตั้งแต่ ๒ คำขึ้นไปมารวมกัน โดยมีการกลืนเสียง เช่น นย + อุบาย = นโยบาย ธนว + อาคม = ธันวาคม คำแผลง คือ การเปลี่ยนเสียงและรูปพยัญชนะ สระ หรือวรรณยุกต์ ให้ปตกต่างไปตามเดิม โดยจะใช้คำในภาษาใดๆก็ได้ เช่น บวช ---> ผนวช |
การบ้าน
- จับกลุ่ม กลุ่มละ 4 คน
- ทำภาพ คำซ้ำ คำผสม เป็นกลุ่ม
